Saklı Kentin, Saklı Adamı

Kırık dökük bir hikâyenin
Tam ortasıydı ömrüm,

Kimi uçurumdan;
Uçurtma gibi savrulanlar,
Kimi kıyısında kalanlar,
Son adımı ilk atanlar,
Etrafındaki güzellikleri,
Vuslatta arayanlar,
Ve kalem namlusu idi
Tüm bunların

/

Belli aslından hikâyenin aslı başından;
İzdüşümsel yaşamın kıyısında,
Volta atanlar, çarkın son dişlisinde
Umut bulanlar,
Yağmur yağarken ıslanmayanlar,
Sağlamasını çöl rüzgârında arayanlar,
Ve tüm bunlar arasında,
Tam ortasındayım ömrün;

/

Sessizliği yırtan gecenin ayazında;
Beyaz kâğıda yarendi kalemim
Saklı kentin saklı adamı,
Gelmeyecek yolcunun son tren garında,
Üşüyen yangınlarımın kor yanından
Kalem özlemlerimi sarmalıyor,
Ömrün tam ortasında;

‘'Şiir/sel Düşlerle / Hayaller Büyütüyorum,
Büyümeyen Çocuk Yanımdan,
Sevgiye Dair Ne Varsa sakladığım Beşinci Mevsimime,
Ömrün Tam Ortasında''

11.04.2011