Saklı Kent Şiiri - Oguzhan Oguz

Saklı Kent

Geriye ne kaldı ki; saklı kentin ardından
Bu şehir sıkıyor beni sokakları dar ve loş
En son hangi tümcede buluşmuştuk noktayla
Sonunda ayırdı virgül iki noktayı bir anda

Yalnız ayak izleri kalmış
Yalnız kalan kaldırımlarda
İzler şarhoş olmuş, düşmüş düşlerin ardına
Bir sen vardın birde yalnızlık aklımda

Yağmurdan sonra toprak kokar sokaklar
Sen hiç duydunmu? gözyaşı kokan sokakağı
Tutabildinmi? umutları
Tutamayıp akıttığım gözyaşları

Ihlamur kokusu sürünmüşsün tenine
Ihlamur gibi kokan yüregine
Yalnız geldim, yalnız gideceğim
Geldiğim yere, teninde

Doğumda bir kadın,
Ölümde bir kadın
Kadın kokuyor har yanım.
Bu gün kadınsız kaldım.
Kadınsız ağladım
Kadınsız yattım.

Ne küsmeyi becerebildim
Nede karanlıkta kaybolmayı
Hep köşebaşı bekledim
Omuzlarımda ütopyam
Saklı kentte hayallerim.
Kimbilir? kaç gece bekledim
Özlediğim sendin.

Saklıkentin gecelerinde.
Çırılçıplak gerçek
Avuçlarımda adağım
Ben sana nezaman kavuşacağım
Saklı kentin sokaklarında

Yer sarsıldı, gök gürledi sonunda
Yok olan cisimdir kara delik uzayda
Kaybolmak cin işi
Sende cinlik var aslında

Saklı kentte saklı kaldı
Saklandı kaldı
Saklıkent satırlarda saplantı kaldı
Bin hayatın hikayesi
Bir satıra saklandı kaldı.

Oguz99