En büyük kaleler surlarıyla birlikte yıkıldı
Kumdu kumdandı deniz ardı sıra
Seviye açıldı postallar deniz kirlendi
Kumdan kaleler ezildi yürek çocukçaydı
Ümit durdu saatler öldü yasaklı
Şimdi yıkıldı o kent
Yıkıldı saf yürekler bezgin inanç güzel günler
Maviliklerde ne çığlık kaldı ne can sesi
Ağrılar asıldı ağlarda tutsak kaldı canlar
Tam vaktiydi oysa akrep ve yelkovandı
Yürek atıyordu ortasında kavganın
Ve saklı kaldı.
Kayıt Tarihi : 30.4.2006 02:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!