Saklı Kal II Şiiri - Mehmet Talha Onuk

Bir sızı, bir acı
Ve bir ses geçer içimden;
Dön...
Ne olur bu ateş yakmasın yüreğimi,
Külsüz yangınların ardından.
Ne olur bu gözyaşları boğmasın beni,
Çamursuz sellerin ardından.
Bir pişmanlık,
Bir hüzün çöreklendi yüreğime.
Ne olur bu sessizlik sarmasın yüreğimi.
Bir yanış bu, bir uyanış,
Sen yine saklı kal,
Sen hep orada kal,
Öyle olduğun gibi...
Saklı kal.
Bahset bana;
Göğü delercesine yağmak ne demek?
İstediğimiz rahmet ve merhametti.
Bahset...
Göğü delercesine uçmak ne demek?
İstediğimiz sadece,
Dua, sabır ve gözyaşıydı.
Karaların yağmuru gökten düşer;
Gökler yağmura doyarsa eğer.
Bu yağmur duası dilimden düşer.
Yüzüm düşer yar!
Gönlüm düşer.
Çöle yağmur düşünce,
Çöl çöllüğünü yitirip,
Serap olurmuş her şey.
Bu alev, bu kor yangın
Susatmıyor beni;
Canımı yakıyor yar.
O gergin rüyayla,
İbrahim gibi atıldım
O ateş dolu kuyuya.
Göz dahi kırpmadım;
Ben de inandım ona.
Yar sözüne üç harfle
Aşk eklenince,
Ateş güle döndü;
Gül bana döndü
Ey Yar.
Şimdi bu ateş,
Bu kor yangın,
Gönlümü acıtsa da,
Yeniden doğuşun müjdesini veriyor.
Hayal etmek elbet güzel.
Bu güzellik,
Bu koku,
Bu ses...
Güneş doğmak için
Elbet saklı kalacak gecede.
Şu kirli dünyada
Her şeyden uzak,
Hakikate eş,
Yaşamak için,
Saklı kalacaksın.
Orada kalacaksın.
Uzakta değil;
İçimde...
Gönlümde...
Saklı kalacaksın.