Saklı Hüzün Şiiri - Emre Şeyda

Karşımdasın, bir büfede
Duruyorsun öylece
Birşeyler yiyorsun sessizce
Bense sana bakıyorum
Bilmem niye

Ayağa kalkıyor
Hesabı ödüyor
Ve
Oradan çıkıyorsun
Gün ışığı yüzüne vuruyor
O sırada yüzündeki hüznü görüyorum
Ve onu saklamak isteyen belli belirsiz bir gülümseme

Gülümsemen huzur veriyor
O hüznün beni öldürüyor
Merak ediyorum sendeki hüznü
Nedir ne değildir
Diye soramadan
Bir taksi çağırıyorsun
Ve gidiyorsun...