Saklı Feryat Şiiri - Eren Diyar

kendimden çok uzaktayım
sırtımda bilmediğim bir vabal,
omuzlarıma çullanmış
boğuluyorum
kayıp bir liman arıyorum
rıhtımında martıları olmayan
dalgalarının çarpmadığı kayalarla dolu
ben yorgunum
düşlerimde sınırsız eylemler var
ellerimde çamur
ve ağzımda ölü bir balık kokusu
yürüdüğüm yollar ardımdan sövüyor
küfre uğruyor bedenimin kutsal yerleri
kendime kızmıyorum
yitik bir mahalleden geliyorum
ayaklarımda hala çamur izleri
sakallarım saçımdan uzun
kirlenmişim
kirletilmiş umutlarımla bir
sisli gecelere garg olmuşum
gündüzün güneşine yasak
sus denilmiş hep
dilimde ağır bir prangayla dolaşıyorum
mahkummuyum
yoksa azadlı bir kölemi
yasaklanmışım
en özgür çağımda
tutuklu kalmış bir geleceği aramakta ömrüm
kaynayan kanıma dokunulmuş
en üryan satırlara meşk olmuş
erkekliğimin ince düşünceleri
sessizliğin ortasında ses
çığlıkların arasında sus olmuşum
yazgısı değişmiş
zavallı kaderimin
tanrıların merhametine sunulmuşum
sesimin en kalın halinde
beklemişim sevgilinin dudaklarını
öpüşmeler
hatta sevişmeler
duysun sesimi
avuçlarıma sunsun artık
güneşin alın terini inasanlık