Saklı Düşler IV Şiiri - Mehmet Selim Çoban

Sorgulanıyorum her gece duygularımın billurlu kavşağında
Senli geçen hızlı yıların her adımında
Hani durupta bakamadığım senfuni çalan yılların ardından
Ve beyaz güvercin süslü sevdamın ardında
Tecdit ediyorum her gece bırakılanların ardından.

Hayalimin pembe düşündesin
Sen ey aşkıma ma'şuk gülistan-ı dıl-ı can
Göklerimin beyaz bulutu
Yağmurlarımın rahmet deryasısın
Kokladığım her gülün tek rayihahısın.

Gurbeti yaşıyorum kalbimin rıhtımında her gece
Duygularımdan dökülüyor bir bir heceleyerek sevgiliyi
Seher yıldızları misali elif elif işliyor
Gönlümün limansız kıyılarına vururcasına
İçimdeki kor ateşleri söndürüyor
Sevgilinin sevgi seli akarcasına.

Karanlık gecelerimin tek yıldızı sensin
Gönlümde açıpta solmayan
Dikensiz açan gülüm tek sensin
Açılıpta kapanmayan yaram sensin
Sensin hayal ikliminin rahmet yağmuru.

Lalelerim yeşeriyor karanfilli bahçelerde
Bahçeler ki hep sevgili,
Sevgiliyse hep misk-ü amber kokar
Her damlası kavser akan rahmet rahmet.

Ayrılık türküsü müdür ne
kuşların nağmeli ötüşleri
Yoksa beyaz süslü elçileri mi bunlar sevgilinin
Dinlerken düşlerine daldığım
İstikbalin baharlı mavsimlerine.

Çiçeğine gül olmak vardı sevgilinin
Gönlüne gül olmak vardı
Papatyası olmak vardı fallarına baktığı
Ya da sevgilisi olmak vardı sevgilinin
Sevda deryasının köşe bucağında.

Tutukluyum hayat hikayemin tecritli odasında
Sesim boğuk anlaşılmaz şiirlerimin nağmesinde
Sen ve ben derim her cümlenin manasında
Düşlerle olmaz saklı sevdalarımın arasında
Gerçek olmalı bu aşk yaşanılanların ötesinde.