Saklı Düşler II Şiiri - Mehmet Selim Çoban

Hayat ne garip şey
Binbir yollar üstüne kurulmuş
Başı pembeli hayaller ülkesi
sonu rüyalı ızdırap gemisi
Ama hep zahiri asudeli bahçeler dünyası.

Kanat çırpıyor palmiye ağaçları
Yıllar öncesinin bir bahar akşamında
İstikbalin feryadı mıydı
Yoksa mazinin seslenişi miydi kulağımda
Güneşin temkinli kayboluşunda
Ürpertili hayalimde o gecenin.

Sancılı rüyalarda can çekişiyor ruhum
Mazinin çalkalanmış kum denizinde
Dünyasındayım düşlerin yıllarını sayamadığım
Yaseminler bahçesinde.

Menekşeler yad ederim
Sevgilinin ayak izlerine
Harabbezar olmuş kalbime can katarım
Saklı düşlerimdeki sevgilinin bir bakışına.

İsmin dudakları yakıyor ey sevgili
Bakamadığım ay misali çehrenden
Tomurcuklar yağıyor
Gönüller feth edip yürekler yakıyor
Anlaşılamayan o deruni bakışlar.

Ağıtlar yakıyor nisan yağmurları
Zambaklar ıssız açıyor
Karanfiller kan ağlıyor
Güllerin titrek damarlarında
Sevdamın adı yazılıyor
Hayalimin düşler şafağında.

Kalbim, kanadı kırılmış bir kuşun kalbi gibi titrerken
Hep sen vardın gönlümün yasak bölgelerinde
Sendin hep rüyalarımı açan beyaz meleğim
Gökkubemin nuruydun gece karanlığımda
Ve sendin yine düşler gerçeğinde dünyamın.

Mateminde bulutların sisi var sanki
Ayrılık diyemediğim gecenin sabahında
Yüreğimde hicretinin ızdırabı var
Avare gibi dünüp dolaştığım
Yıkık dünyanın hayal ülkesinde.