Saklı Çöküşlerim Şiiri - Bilal Özaydın

karanlık bir geceydi seni alıp giden
öylesine karanlıktı ki
göz gözü görmüyordu
hafif bir yağmur yağıyordu
inceden ve sessizden
ben ardından bakıyordum
ne duyan vardı nede gören
karanlığın içinde
yağmurun eşliğinde
arkana bakmadan koşuyordun
ve sen sokağımızı bitirdiğinde
artık seni göremiyordum

üşüdüm
öylesine üşüdüm ki
tir tir titriyordum
fırtına kopmuştu sanki
ve fırtınanın ardından
uzun bir sessizlik
bedenim titrerken
lodosa yakalanmış sandal gibi
sallanıyordum belli etmeden

güçlü olmalıydım
bir fırtına beni sarsmamalıydı
ama gücümü kaybettim
ve hafif yağmur eşliğinde yere serildim
üstüm başım çamur olmuştu
ama aldırmıyordum
ilk gidişindi bu
ve buna ihtimal vermiyordum
sıradan bir gecenin
yıkılışım olacağını düşünmüyordum
evet yıkılmıştım
bu halimi görmeni istemiyordum
büyük bir güçle kalktım yerden
toparlamalıydım kendimi
toparladım

o geceden sonra
bir daha gecelere gözümü açmadım
taa ki dün geceye kadar
biliyor musun dün gece
arkadaşım oldu koşarak gittiğin sokak
yine yağmur yağıyordu
ve sokak yine ağlıyordu
masumdu
kaldırımlarında nice hatıraları saklıyordu
hatırlamamalıydım o geceyi
ama aklımdan hiç çıkmıyordu

aslında seni arıyordum dün gece
ama kimse sana benzemiyordu
evet kimse sen değildi
ve dün gece
senin gittiğin gece değildi
sarsılmadım o yüzden
üstelik seni bulamayacağımı bilirken

19.11.2001