Saklı Bir Şehir Şiiri - Ebrar Gültekin

Gözyaşları süzülürken yavaş yavaş
Bir şeyler kopuyordu içimden
Acıta acıta sanki,
Giden gemiler gibiydi
Limanı yıkık dökük kalbim gibi...

Gitmek istesem de olmuyor
Bir şeyler kalıyor içinde
En derinlerde sanki,
İzi kalan, sökülmüş çiviler gibiydi
Duyguları geride kalanlar gibi...

Bir güneş doğmasını beklerken
İçimdeki umutlar misali,
Diğeri batıyor ufuklarda gizlice sanki,
Manzaranın içindeki ufak detay gibiydi
Saklı bir şehir gibi...

Zaman kavramı var mıydı o an bilmiyordu
Durdurulmuştu sanki,
Uçurumun kenarında kalmış
Ve geride kalanlar gibiydi
Kimseyi düşünmüyor gibi...

Geceleri severdi, sessiz ve sakindi
Yıldızlar dost ona ve yanındaydı sanki,
Karanlığın içindeki aydınlık gibiydi
Gökyüzündeki dolunay gibi...

Yağarken yağmurlar,
Akar giderdi ondan da bir o kadar
Onunla ağlayan koskoca bir şehirdi
Ağlarken yanında ağlayanlar tersi gibiydi
Onu hiç bırakmayan bir dost gibi...

Yaşananlar vardı, izi kalmış ve yaralar alınmış
Pişmanlıklarla sayfaların üstü tozlanmıştı sanki,
Oysa kafası karışmış bir tufan gibiydi
Boranlar vardı,hayattan koparır gibi...

Bir deniz misali durulup coşuyordu içi
O an inişi keskin bir yokuştu sanki
Dur durak bilmeyen bir nehir gibiydi
Karışık ve kördüğüm olan içi gibi...

Şehir gibi bir kız vardı
İçi bazen duman gibiydi sanki karışıktı
Bazen de uçmak isteyen gibiydi
Kuşlara ve özgürlüğe sevdalı gibi...

Saklı bir şehirdeki,
Gizemli bir kız gibi...