Bir rakun yalnızlıgı çöktü ağacıma
Yapraklarımla katıksız orucum
Günbatımından gün dogumuna
Öyle mahsun ve uykusuzum
Yaralı kırlangıçtım bir başıma
Kibrit kutusu yalnızlıgımla
Parmak kızı bulamasamda
İniltisiz duram gerek köstebek yuvamda
Tüylü bir tırtılım sıvası dökülmüş kovuğumda
Telaşlı bahçem herakşam ve sabahımda
Ne kadar çirkin olsam da
Kelebek olacagım günler yakında
Ve ben saklı bahçede mutlu MESUT ağacım
Köstebekler ortak toprağıma kırlangıç kendi yokluğunda
Rakunun gözü meyvalarımda Tırtılım umutlu kozasında
Dönüp bakma uzaklara ben yaşadığım kadar yaşantınızdayım
Kayıt Tarihi : 29.12.2009 19:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!