Saklı Bahçe Şiiri - Mehpare Gökçe

İnsanın saklı bahçesi olmalı.

Kapı sessizce açılmalı,

Usulca herkes yerini almalı.

Muhayyer kürdi çalarken,

Şöyle uzaklara dalmalı...

İnsanın saklı bahçesi olmalı.

Kendisiyle kalmalı.

Tepeden tırnağa paklanmalı.

Uçmalı bir selamla,

Bulutlarda davetsiz oturmalı...

Süzülmeli gözyaşları pınarlarından.

Korkmadan davetsiz adımlardan,

Avuçlar yanakları sarmalı.

Arınmalı insan,

Güneşini kendi doğurmalı.

Kanatlanmış gibi dalmalı sokağa.

Çarpmalı kadın veya adama.

''Pardon! '' deyip kırmalı bir pot daha...

Bir kediyi çağırmalı,

Yatmalı kaldırıma boydan boya.

ES geçtiklerini anımsamalı! ...