*Saklı Bahçe Şiiri - Melike Şahnaz

saklı bahçenin ılık aydınlık saatlerinde
yeşil bir iz sürdü gözlerinin karasına
vadinin küllerini far yaptı göz kapaklarına

derinlerin hüzünlü yüzüydü aşkı
diması imalarla sarılı tütün balyası
kızıl derili edası kulağı raylara takılı
efsunlu bakış,
bıyıkaltı gülüşlerde harcadı
tamladığı parasını

tarihe sanstrikçe bir sevda masalı yazdı
ana dili oldu aşkın
artık tüm sevdalılar biraz bu masaldan çalacaktı
devir daim olacaktı aşk
ve bütün hırsızlıklar yasal sayılacaktı

şiirlerde aradı okyanusun kıyısını
hani varya bulamayınca kıyıya çakılan martı

petit robert sözlüğünde buldu
aradığı soruların cevabını

akli zırhlarını kuşandı
yaşamaya çalıştı
yamalarını yamalayarak
üstelik yamak kullanmayarak

arabesk bir şarkıyı
ağdalayıp yüreğinde
denize baktı
bacaklarının arasından süzülen
geç kalmış gerdeğin bekaret kanıydı

bir an okjizensiz kaldı
acil olarak kendini
yanık olmayan çocuğun steril hafızasının
çadırına attı
biraz dardı ama rahattı

çevirip başını arkaya baktı
adam hayvan bağarsaklarını şişe dizmiş
satmaktaydı
gülümsedi ki hala vadinin külleri yüzündeydi

düşündü!
yaşam sonuç muydu? yoksa bir süreç mi?
yarım ekmek arası kokoreç mi?