Saklı Aşk..(Umutsuzca)

Bir kabullenmenin geçiciliğinde tanıştık..
kesinliğe giden bir kaldırım taşından yuvarlandık
yürürken civası buharlı ampüllerin altında
balansı sıkı-sıcak ışıklara verdik gözlerimizi

gıcırtısına takıldı ayaklarımız..
sonra yapışıverdi topukarımız..

bizi bakıştıran ve kışkırtan parke taşlarına doğru yürüdük
yasaksız..
kaygısız..
birde..umutsuz..
birileri,kabullenme-kabullenmeme telaşında iken..
birileri,hiç çalışmadan kabullenmezdi günahını..
birileri,birileri ile birlikte..birliksizliğe ilerlerken,
birileri,birileri ile birlikte olmak için gerilerdi..
roller değişirdi..
ilerlemesi ve gerilemesi gerekenler yer değiştirirken,
farklı duran birşeyler vardı..
erganili türküler..
parke taşları..
gıcırtılar..
yine civası buharlı ampüllerin altında..
yine balansı sıkı-sıcak ışıklarda..
ayrıksı duran birşeyler daha vardı..
topuklar...ve...gözler..
biri yapışık..
diğeri bakışık...

ağustostu..
sıcaktı..terliydi bütün sokaklar
talat beyde hızlıydı soluklar..
kabullenenler ve kabullenmeyenler dahil,
kolalandı dudaklar..
barut kendini dayattı..
iletişimsizlik genleşti..
kabullenmiyenler,kabullenirken..
kabullenenler,kabullenmiyenleri kabullendi..
sonra yine gıcırtısına takıldı topuklar
erganili türküler..
parke taşları..
civası buharlı ampüller..
sıkılı balanslar..
birde gözler vardıki..
onlar hep bakışa kaldı..umutsuzca..
bir parkeden..bir parkeye..
bir ampülden..diğerine
yürüyene dek..umutsuzca..

erganili türküler dilsiz kaldı...

10 ocak 1997-izmir-karşıyaka