Saklı Aşk Şiiri - Elif Gülnur Parmaksız

Beni okuduğunu mu sanıyorsun?
Öyleyse yanılıyorsun...
İçinde birkaç makam olan şarkılar gibi,
İçinde masallar olan bir kitabım ben...
Bitirsen bile çözümleyebilir misin?

Duyduğun ses benim sesim mi?
Mantığın sınırlarında gezen,
Biraz buğulu,biraz anlayışlı
Biraz kahkahalarda boğulan
O pes ses,benim sesim mi?

Gerçek duygularımı söylemeden
Aşkımın şiddetini tınılarında tanımadan
Komik bulduğu için değil de mutluluktan
Büyük büyük kahkahalar atmadan
Sesimi nasıl tanırım dersin?

Sen benim gözlerimi güzel buluyorsun
Gördün mü gözlerimi uzun zamandan beri?
Çalkantılı sular gibi dalgalandı mı hiç bu sıra içleri?
Yoksa yatağında sallanan bir bebek gibi
Masum ve uslu muydular?

Benim örttüğüm perdeyi çekmeden,
Nasıl bilirsin güzel olduklarını?
Sana,seni seviyorum diye haykırırarak
Renk değiştirmedikçe göz bebeklerim
Benim gözlerimi görmüş değilsin.

Unuttun çoğu şeyi bilirim.
Gizledim,değiştirdim,süsledim.
Ve sen dingin bir deniz sanırsın şimdi beni
Benim içimi gördüğünü sanırsın
Benliğimi kavuran ateşi göremezsin
Tıpkı bir sır gibi saklarken sevgimi senden
Sen beni asla okuyamazsın...