Saklayamadım Şiiri - Mustafa Yaralı

Herkesten saklasam, ya Rabbi senden,
Hiçbir günahımı, saklayamadım.
Kutsi selamını, ayırma benden,
Her şeyim kirlendi, aklayamadım.

Kime baksam, herkes, benden uyanık,
Senin birliğine, şüphesiz tanık,
Benim gönlüm çöplük, aklım bulanık,
Salih kullar gibi, paklayamadım.

Nasibim olmadı, salâtı daim,
Ömür orucuna nefsim çok zalim,
Mekke yolculuğuna, ederek talim,
Mübarek Kâbe’yi, yoklayamadım.

O kutsal Medine, Muhammed yurdu,
Gözümde, gönlümde, dolanıp durdu,
Rüyamı süsleyen, İlahi nurdu,
Burnum doyasıya koklayamadım.

Kesrette içime, gurbetler doldu,
Vahdetteki benzim, sararıp soldu,
Nefesim kesildi, aklım mat oldu,
Kalbim durdu san ki, şokla yamadım.

Zat’ına ne şüphem, nede şekkim var,
Çok uğraştım amma, yırtılmadı zar,
Hep ziyanda olsam, etmesem de kâr,
Şükür ki tekliği, çoklayamadım.

Yaralı acımı, dindirmek için,
Yokluğu içime, sindirmek için,
Her gün benliğimi, öldürmek için,
Yaylar gerdim amma, oklayamadım.

04.10.1999…Mustafa Yaralı