Bakma şimdi karamsar oluşuma
Al sana kumlardan harman yaptığım gün.
Bu gece yokluğundan kuruldu dudaklarımın arasına
Umut bağladığım her mevsime büyür bu ölüm.
Yalnızım şimdi ıssız bir yol gibi yarınlarıma
Eskiden çok olurdu benim de güldüğüm.
Ben de severdim yalınayak dolaşmayı çamurlu suda
Karanlıktan çok korkardım daha dün.
Bak, bu goncayı hiçbir bahçeden çalmadım.
Kendi toprağımda biterdi bu pembe eskiden
Yeşil kundağını hiçbir bahara açmadım
Sevsen, bir kahkaha olurdu yüreklerimizde çiçeklenen..
Şu sarısı bir kavga sonuna büyürdü
Turuncusu saçlarımı okşayan eliydi anamın
O günlere sevincin böylesi çok büyüktü
Seninle paylaşmak için, tutup sonralara sakladım.
Bir çocuğun çizgisiz yuvarlak gülüşlerinde
Ben yaşanmadık her yerimi, yarınlara bıraktım.
Bir çocuk var içimde çok azını yaşadığım
Onu yeniden yeşertip seninle paylaşacağım.
Sevgi tohumları yeşermez mi güz güneşinde
Benim güneş gibi hayat dolu, umut dolu yarınım.
14.08.68 Seydiköy
“Yalnızlık Gece ve Karlar” dan
Kayıt Tarihi : 22.5.2006 21:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)