Güneş belirince tepelerden, sen beliriyorsun,
Soyuyorsun kederlerimin kabuklarını,
Ne saklım kalıyor, ne gizlim,
Yağmur gibi yağıyor çilelerim gözler önüne,
Çektiklerim, ızdıraplarım, gözyaşlarım,
Kemiklerime kadar işleyen sızılarım,
Nasıl bir iğneli fıçılarda nice bir çalkalandığım,
Bıraksana beni acılarımla baş başa
Kurban olduğum.
Bayatladı gitti ömrüm yaralı yüreğimde,
Arsız otlar gibi dur-durak bilmez oldu acılarım,
Daha bir yakışır oldu gözyaşlarım yüzüme,
Yüzüm çilelere karşı alabildiğine yüzsüz,
Gönlüm bu karasevdayı inkara kalkacak günün birinde
Gönülsüz.
Saklanmak istiyorum kendimden elkızı, ellerkızı,
Ne mümkün; gözlerim gözlerimde,
Adım adım peşimde ayaklarım,
Karasevdam çuvallara sığmayan bir mızrak,
Kaçabilmem ne mümkün
Uzaklaşarak.
(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >93-94/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 27.3.2005 23:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!