Serin bir sessizlik iner, ağacın altına;
Yapraklar konuşur, rüzgârla usulca;
Güneş yorgun düşer, gölgeli yamaçta,
Bir soluk olur, toprakta taşta.
Çocuklar oyun kurar dal izinde,
Gölgeler büyür düşler içinde.
Bir salıncak salınır, zamanın ucunda,
Gülüşler dökülür, yaprak koynunda.
Gölgelik bir kaçış belki sıcaktan,
Belki de saklanış dünyadan.
Ne olursa olsun mutluluk insana,
Dalar gidersin geçmiş zamana.
Kayıt Tarihi : 3.10.2025 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gölgede saklanırken insanın, hem dünyadan hem kendinden kaçışı anlatılmak isteniyor. Gölgeliğin bir yandan da geçmiş zamana açılan bir kapı olduğu vurgusu yapılıyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!