Acı verme korkusundan hatalara sustum
Kalp kırmamak adına harbiliğimi yuttum
Bildiklerimi; bilinmez yoklukla vurdum
Ben…Yol alan suyun önünde durdum
Gündüzleri sıcaklığın çarşafıyla örttüm
Geceleri yıldızların simleriyle dürdüm
Vefasızlıktan kalbimle yorgun düştüm
Vedaları da sevemedim; ona da küstüm
Engelleri aştım, çünkü insanlardan uzaklaştım
Oysa önemsemeyi değerle sunulur sanmıştım
Bir de mertçe sevmeyi onu da sayende çoktan unuttum
Ben…Boş atan nabzımı koşan zamanla avuttum
Aşkta neymiş, nerde görsem sırtımı döndüm
Şu buruk olan kalbime tüm acılarımı gömdüm
Ellerimle bir daha kimseye tutunmadım
Ne gönlüme ne de kalbime, bir daha sarılmadım
Demek istediğim; Aşkı sobelemek yerine
Ben kendimden bile saklandım….
Ben kendimden saklandım….Saklandım …
Kara Kursunizi Maca
Kayıt Tarihi : 16.7.2022 00:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!