Saklanbaç Şiiri - Vahit Ayçil

saklanbaç oynayarak büyüttüm çocukluğumu
katledilmiş insanlar bırakılmıştı avlusuna çocukluğumun
ve yırtmacı derin bir gülüş yapmacık
cibali kaldırımlarda beş taş oynardık
ben yenilmesi gerekeni yenerdim
olmadık insanlara yenilir
sonra hüzünlenirdim
tekneler bir bir geçerdi ben sayardım
kürek çekenleri 1,2,3
bizde acımak sevgiden büyük bir histi
kimimiz garip kimisi anasız babasızdı
ve hergün boğazını sıkardık marmaranın
ıslanırdı istanbul şehri yaz sıcağında
................................
güneşli günlerde abilerimizi izlerdik
yazılar taşırdık pankartlar ve küçüklerimizi içimizde
ama okuma bilmezdik ne yazdığını merak ederdim
kimisi ayakkabıcıydı kimisi çiftçi
küçüktüm güzel kokmak isterdim
bir koşu arardım portakal kabuklarını
bulursam bir ipe geçirim boynuma asardım güzel kokardım
bizim evden okula giden yolda
hep kahrolsun..............yazıları vardı
duyumlarımıza göre yazı yazmakta suçtu
ama öğretmenim yazmayı beceremediğim için döverdi
bir anlam veremezdim....
.....................................
ben ençok kırmızyla yazılmış olanlarını severdim
daha net okuyabiliyordum onları
yada kırmızı kemanı vardı babamın ondan olsa gerek
arada bir evden kaçardık
mezarlığa gider
birbirimiz korkuturduk
sadece bir meraktı bizimki daha ölmemiştik
bu adam nasıl nerde nezaman gibi
misket ustasıydım birsürü misketim vardı
bir gün ölürsem ismete bırakacaktım
söz vermiştim
oda her defasında söylerdi....
.......................................................
yanlız kaldığım akşamlarda ışığı yakardım
korkardım ağlardım ıslanırdım
uzaklarda bir deniz görmüştüm
yağmurun ordan buraya geldiğini sanardım
oysa oraya yağan hiç bir yağmur yoktu
soğuktan ellerim buz tutardı
ellerim cebimde gezerdim
ama ayaklarımı koyacak bir cebim olmamıştı henüz
patikaları aşıp eve varmak zor oluyordu
ama sonunda sıcağa kavuşuyordu insan
ve ter içinde yemek yemek bir başka oluyordu
cebimde hep bir gazoz parası olsun hayal ederdim
hiç olmazdı
ama bende binlerce gazoz kapağı vardı
oysa gazoz içememiştim
bazı akşamlar evimize çok uzak olan sinamaya giderdik
tabi içeri giremezdik
içeri girip çıkanları izlerdik
birde duvardaki afişlere bakardık
.........................................
tabi hep böyle olmayacaktı
bende birgün
elimde gazozum sinamadan içeri girecektim....