Saklanan Çocuk Şiiri - Turgay Kurtuluş

Saklanan Çocuk”

Bir köşede unutulmuş düşler,
Lavanta kokulu bir sessizlikle fısıldıyor bana.
Gözlerim, duvar arkasında gizlenen
O çocuğun bakışında kalıyor.

Ay ışığı, mor bir perde gibi
Sokaklara seriliyor.
Adını anmasam da biliyorum,
Her nefeste beni sobeleyen sensin.

Kırılmış camlardan süzülen ışıkta
Bir tebessümün izi kalıyor,
Ve ben içimdeki duvarları tek tek yıkarken
Çocuk sesleriyle doluyor gecem.

“Gel” diyorsun,
Saklanmayı bırak artık,
Çünkü vuslat dediğin şey
Yüreğini sakladığın yerden
Cesaretle çıkmakta gizli

Turgay Kurtuluş