Saklanamadığım oyun Şiiri - Vedat Okkar

Sabahın görülmeyen karanlığında,
Ruhların titrediği vakit ortaya çıkar saklı yalnızlık.
Ama ben saklayamadım
Adının geçtiği her bir yerde,
Her bir muhabbette
Gözlerinin ışığını.

Saklayamadım
Soğuk ve sessiz gecelerde döktüğüm gözyaşlarımı,
Saklayamadım tenimde kalan kokunu.

Bir çiçek bile doldurabilir
Uçurumların derin oyuklarını.
Oysa o bir çatlaktan fışkırıp,
Bir yangın gibi büyüyendir.
Belli ki duymaktadır kalbinde
Aşkın saklı yalnızlığını.

Hep saklamak istedim duygularımı,
Kaçanlar var aralarında,
Saklanıp,
Saklanmayan.

Gözlerimi kapatıp yüze kadar saymaktı herşey,
Herşey bir saklanbaçtı.
Bir, İki, üç...
Önüm, arkam, sağ’ım, sol’um sobe.