Saklamışsın Kendini Şiiri - Leyla Menteşe

Sen seni saklamışsın derinden
Sen seni oynatmazsın yerinden
Bulamazsın ki o çocuğu, göremezsin beni
Sen sana bağlamışsın kendini, hiç hissettirmeden.

Yokluğun yok ki, varlığında sen
Çözülmez düğüm misali, aynada sen
Yansıtma kendini, bilemezsin ki beni
Duyamazsın içimdeki sessiz yakarışları
Göremezsin gözlerimdeki çığılığı.

Anlık duygulara hapsolmuş
Yüzmüşsün koylarda, ne aradığını bilmeden
Hiç aşık oldun mu sen!
Gecenin tütün kokusuydu, çehremi sendeleten.

Yalnızım, sen olsan da yanımda
Sevgiden yoksunum, kalsan da yanımda
Bilmezsin sen beni, tanımazsın ellerimi
Aşk çocuğuyum, çöllerin gözü yaşlı deryası
Koklarsın gonca gülü, koparırsın hayalleri.

Yırt gemileri, uçur denizleri
Yak gecenin soğuk ateşini
Dinleme beni, söyleme ninnileri
Kuşatırsın çehremi, deliririm ben belki.

Söyle be gülüm, çok şey mi istedim
Kafam göğüsünde, bir dost omuzu bekledim
Aşka sürüdün, bu güzelliği yok ettin
Gerçek benim, sen gerçeksin, duygular yalan
Başı belli hikaye, sonunda yok kazanan.

Aşka tutsak geceler anlatmaz da beni
Soluğumu duyar derinden
Şevkat çocuğuyum, görsene beni biraz
Anlasana dilimden biraz
Bu ne acele, süpürdün gemileri
Bırak da yüzsünler biraz..

Ankara (Ağustos 2007)