Soğuk bir kış sabahı çok sayıda aşk donmamak için hep birlikte ısınmak üzere bir araya toplanır. Donmak ile dönmeyi yanlış anlayan aşktan birisi donmak yerine dönmeyi seçer. Dönerken, donmuş bir aşkla karşılaşır.
-Mesafeyi çağıran mı, mesafeleri ağartan mı? Hangisi kendini
bulana kadar içsel bulantıya reeldi bilememişler.Gereksinim mi içsel doyum mu? Cevabı donan aşk, dönerken de donmaya sorular sorduğundan ağzı donmuş. Kalbin soğukluğu böyle başlamış.
Şimdi hoşluğun boşluğundan ve tekdüzeliğin tekil ismine baht olan aşkın hangi yüreğinde ısınır cümlelerin.Sözcüklerin marangozuyum; ama ayrılığın binlerce izi var bir türlü onaramadım.Bir türlü ayrılığa çeki düzen veremedim.Bir şekle sokamadım.
Istırap ve acı çekmeye bir renk, boya, sistem bulamadım. Hüznün boyacısı olmaya karar verdi.
"Mutluluk, bir yerde ve her yerde,hiçbir şey beklemeden dünyayı, insanları sevmektir."
[Albert Camus]
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış