Saklambaç Fermanı Şiiri - İzzettin Coşkun

Fizik dersinde yeni konular işlerdik.
Bende nakış yapar günlüğüme işlerdim.
Çok değişik kavramlarla,
çok karmaşık tanımlarda sevdim seni.
Senle her karşılaşmada
Çoktandır göremiyorum seni, diye teklenirdim.
Oysa seni hep görürdüm
Ama sen duygularıma yetişmezdin...

Sen ise fizikteki konuları
Şiirlerinle tamamlarım diye gülerdin.
Gülerdin, gülerdin de..
Ama benim eksikliğimi gidermezdin...

Hep sonradan görüşürüz diyerek,
sözlerini tamamlardın.
Parmakların avuclarımdan kayar giderdi....
Okulun bahçesinde dolaşıyorduk.
Biri bize yaklaşıp,
Nöbet sırasının bana geldiğini belirtirken.
’Ferman’ mı geldi diye cevap vermiştim.
Sende o anda ferman sözcüğüne ithafen
Ben senin ferman’ın mıyım deyivermiştin
Evet sen benim fermanım biricik dermanımdın.
Kısacası sen benim yarım bırakılmış yanımdın
diyerek sesimi yükseltirdim.
Ama sen duymazdın.
Sen benim birazda sağır yanımdın...

Belki senle karşılaşırım umutluydum
Şırnak’ın bütün sokaklarını hafızama kazıtmıştım.
Ama hiç göremezdim.
Bu defa saklambaç oyunumuz uzun sürdü
hemde çok...
Şimdi kalkıp ben oynamıyorum diyecem.
Ama sitem edeceğim,
şikayetler duyacağım kimse yok.
Ben yinede gözlerimi kapatıyorum
Belki gelirsin diye...