Saklambaç Şiiri - İsa Efe

Kaç kez dilim dolandı boğazıma,
Kaç kez yutkundum söyleyemediklerimi
Susuzluktan sinesi çatlayan bir çöl ahalisiyim
Kalabalık sokakların sessiz ve görünmez bekçisi...

Bir konuşabilsem belki anlatırdım derdimi
Bir haykıra bilsem alemin ortasında
Hep açığa vurmak istedim hislerimi,
Kocaman bir çığlık atarcasına.
Çoğu kez utangaçlığımın kurbanı oldum
Kısık bir sesti dudaklarımdan çıkan
Kendim bile duymuyordum çoğu kez
Oysa içimde volkanlar kopuyordu
Deli taylar şaha kalkıyor,
Çağlayanlar köpürüyordu...
Olunmazları olur etmekte inatçıydım
Karşı konulmaz bir arzunun kurbanıydım
Zaman ve mekan ortadan kalkıyordu
Bir isteğim vardı, gözümde tütüyordu.

Susup ta konuşamamak
Ve eli kolu bağlı olmak
Zor olan buydu işte.
Açlık ve susuzluk değil
Kolay nefes alamamak değil zor olan
Kendini bir sandığa kilitlemek
Ve anahtarı bulamamak acı olan
İnandırmak zorunda olmak kendini
Böyle de mutluyum diyebilmek zor olan
Zor olan, gerçeği yalancı çıkarmak
Susup ta konuşamamak
Ve eli kolu bağlı olmak zor olan...