Saklambaç... Şiiri - Gülay Ş

Hayat akıyor hemde derince bir kalıpla
Ve içinden gelen bir ses ile dibe doğru batıyor
Akışı içinde beklerken kendimi
Yansıtıyorum karşımdaki aynaya resmimi
Gözlerimde nedensiz bir soru, nedensiz bir iç sıkılış
Ayaklarımda bir ağırlık, sanki yorgunluk
İçimde bir deniz, bir damla damlatsan dünyayı basacak bir sel
Yüreğimde bir eziklik
Sanki kimse beni anlamıyor düşüncesi
Aklımda takılı küçük notlar
Herbiri kendi tadında ve detaylarda
Çeviriyorum kafamı ay gibi parlak güneşe
Bir parça huzur diliyorum içimi ısıtacak kadar
Alıyorum ellerime bu rengi
Sürüyorum olağanca her yerime
Gülümseten bir neşe veriyor o anda
Sitemli nedensiz düşünceler kısaca yok oluyor görüntüde
Ama akış içinde varlıklarını biliyorum
Bugün gitselerde, derinlerde, arada hep zıplatıyorlar beni.
Yine de kaybolmuyorlarki bir yere..
Geçici saklambaç oynuyoruz karşılıklı,
Ben hüznü çeviriyorum güneşe, ama yalnızlığım doğduğunda ellerime
Başlıyor yine beni sobelemeye..

8 Temmuz 2004