Saklambaç Şiiri - Ebru Nil Özdoğru

Ah gizli bahar!
Kaç zamandır çağırmaktayım seni, duymaz mısın?
Duyarsın da duymazlıktan mı gelirsin?

Rüyalarımda ulur durur çakallar
Gümüş kamer iner yeryüzüne
Âşık olduğumu sandığım adamlarla
haber yolladım sana
Yaralı mavi kuş saramaz kırık kanadını
Zor taşır mektubumu
Okumaz mısın? Okursun da okumazlıktan mı gelirsin?

Ah gizli bahar!
Vivaldi çalamaz olur dört mevsimini
Fırça tutamaz Monet’in eli
Salar etrafa korku kokusunu sönmüş mumlar
Rüyalarımda ulur çakallar,
göz görmez olur...
Görürsün de görmezlikten mi gelirsin?

Bilirsin de bilmezlikten mi gelirsin?
Düşle gerçek karışır karanlıkta
Bir adam severim şiirimin her satırında,
bir adam terk ederim
Kalbi kırık bir adam bırakırım
her sönen yıldızla, ayrı bir kumsalda
Karanlık olur...
ve bir nehir çağlar gözlerde,
karanlıkta...

Ah gizli bahar!
Ruhla beden tanıyamaz birbirini
Alabora olur dünya gemisi
Yabancı gelir mazi
ve simâlar fotoğraflardaki
Durur masanın üstünde cansız tozlu kırmızı güller
Zaman nehri kurur, akmaz
Bir çağlayan belirir karanlıkta
unutulmaz...
Kalp sabırsız olur bilinmez yere
İçimdeki girdap neyi bekler de dayanılmaz...

Kaç zamandır seslenirim, işitmez misin?
Kanadı kırık mavi kuş uçar odada
kaçamadı...
Bakar sönmüş korku kokulu mumlara,
tozlu kırmızı güllere
Bakar esrarlı beyaz kutunun içindeki tüllere
çözemez...
Bulamadı bahar seni!
Çıkar dolaşır Ankara’da
Durur sorar sokaklarda
“Birader, nerede bulurum? ” der
Bulamadı bira fıçısında,
yahut sevdalı kollarda
Ve, kara delik büyür karanlıkta....

Çizemez resmini bahar senin,
anımsayamaz bedenini
Kış olur...
Bahar saklanır, uzun saklanır!

Ah gizli bahar!
Nereye saklandın?
Yoksa saklanmadın da,
Saklanmış gibi mi yaparsın?