Saklambaç Şiiri - Kenan Çarboğa

Saklambaç oynayalım
Çocuklar ebe olsun
Yüze kadar saymadan
Kötülükler kaybolsun

Görmeyelim etrafta
Savaşları, açlığı
İnsanların insana
Kalmasın muhtaçlığı

Cehalet, saklanırken
Düşsün dipsiz kuyuya
Kin, nefret bir kenarda
Yatsın sonsuz uykuya

Bir bebek yüreğiyle
Cennete dönsün dünya
Sevgiyle, kardeşlikle
Yunsun, yıkansın dünya

Barış sarsın evreni
Kucaklasın bir anda
İyilik tohumları
Çiçek açsın her yanda

Arkamıza dönmeden
Dertleri kurtlar yesin
Beyinleri, kalpleri
Mutluluk sobelesin