Çocukken ne güzeldi hayat.Tozpembe görünürdü tüm çıplaklığıyla.Her ne kadar aslı simsiyah bir kara örtü ve matem dolu olsada.Herşey bir oyun gibiydi aslında.Ve her oyunda bu oyunu yöneten ve yine oyunu bozan kişi aynıydı.Yaşamı saklambaç oynamaya benzetirdik.Sürekli saklanırdık görünmemek için ya da birşeyleri saklardık oyun içinde.Ama bu asla yalnızlığımızı ve çaresizliğimizi örtemezdi.Hep sobelenirdik bu yüzden.Ama artık büyüdük ve oyunda bitti..
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta