Saklambaç Şiiri - Güliz Ardilli

Zaman yetmiyor isteklerimi gerçekleştirmeye,
Bazense çok uzun geliyor, hiç sonu yokmuş gibi.
Kafam karmakarışık,
Dilimi kimse kapmadı ama yine de konuşamıyorum.
Aslında çok konuşuyorum, ama bir tek o duymuyor.
Duysa kaç yazar ki,
Hiçbir zaman diğerleri gibi olamayacağız.
Belki de böylesi en doğrudur.
Kime göre doğru aya, yıldıza, sana, bana, diğerlerine?
Hissetmek istediğim şey bu mu?
Ne hissediyorum?
Bir an dünyalar benim oluyor ardından dünya başıma göçüyor.
O ne hissediyor?
Oyun biterse biz de biteriz ben de.
Sorsan da gerçekleri öğrenemezsin,
Ben gerçekleri zaten sevmiyorum.
Hep böyle mi sürecek?
Gerçeklerle ne zaman barışacağız?
Bir an görünüp bir an kayboluyor,
Saklambaç oynuyoruz.
Sanırım kayboldum, yerimi bir tek sen biliyorsun.
Her şeyi söylemek istiyorum, bir o kadar da gizlemek.
Oyunu isteklerimiz yönlendiriyor,
Ama onların önünde çelik duvarlar var.
İşte oyun bu yüzden karmaşık.
Keşke duyabilseydin beni,
Saçlarıma dokunabilseydin.
Tüm cevapları bilseydim, soru sormak istemezdim.
Bu oyun karmaşık olduğu için oynuyorum,
Bu oyunu seviyorum.
Keşke sen de beni sevseydin.

17 Mayıs 1999 Pazartesi 23:48 / İstanbul