Saklambaç Şiiri - Kürşat Uçar

hiçbir öğenin cümleye ait olmadığı kalem
hapsolunan buzdağının görünen kısmında
görünmeyen yüklem

anlamlarım kelimesiz

hangi ses çıksa içimden
sendeki beni
sulara gömen.

' ben 'ben' oldukça
'biz' olamadık
ben sen oldukça
'biz' olduk sandık. '

ama

dalga boyu yükseldi bir gece
yükselen geceydi gizlice
karanlıkta görünmezdi bazı acılar
sabaha çıkamadığımız sancılarımız vardı
kabuk bağlayan yeni yetme sanrılarımız
üç harfli boktan şey.

gitmekle kalmakla çözülecek şey değildi
medcezir
ama sen başka bir okyanustayken
okyanuslar aşan sana çok uzak bir dalgaydı
burada satırlarca dilimde dönmeyen.

sevdin mi bilmiyorum.
ters orantı biliyorsun...yoksan var bendeki sen
yoksan yok ben
o halde olmayan bir bendeki sen
ne kadar sen
bir bilsem.

ama başka çare yoktu
çok çöl aşıldı sıcak denizlere inene kadar
ve uzakta da olsa
bir dalgaya ihtiyaç vardı ki
yağmur yağsın.

herkese gerçek ve tek bir dalga bırakıldı
ama dünya uzaktı
ve sen
kötü yere saklandın bu oyunda.seni bulamayacağım yere.

'bir saklambaç hikayesi' dedin hatta
uçsuz bucaklı yer yer kurak bir yere düştün bir yağmurda
ve gelemedin bir türlü.
ama burada
senin için kum susan bir adam vardı geceye pusan
bu gece büyüttün onu birkaç ömür
ve dünyanın en büyük duvarını ördün aranıza...

uzatıyorum saatler gibi bu harfleri
yoksun ya bu işte anafikri...
geldiğinden beri sustu bu adam
sade sana devşirmek için içindeki söz sanatlarını
odamda başı dönüyor sessizliğin
sessizliğimden...

bu gece,bu yazıdaki her hece
senin.