Saklamak Yalnızlığı Avuçlarında

I
ölümün ruhları okşadığı en yakın çöllerde
yüzüstü silüetleri koşuşturan ak alınlılar
kaf dağını sırtlanıp
evetledikleri yokuşlarda yorulmayı içkinleştirdi
özledikleri birliktelik yolunda
bir tutam gül ile karşılanan esenlikler kentine
ölümün de ötesine kayarak
yırtılırcasına kulakları
kalemin hışırtısını işittiler / yazgının bozulduğunu
çaltı sökümlerinin iç isyanlarına üstünlüğünü
sıcak bir solukla ödediler
ay ışığına uzanan terk edilmişleri
coşkun denizlerle karşıladılar
sevilmek / ölümün de ötesinde

II
yalnızlığı yıllarca avuçlarında saklamak kadar zor
geceler
en beyaz saçları yolmak
bir tüy ağırlığındaki soruları yanıtlamak kadar zor
yaşam
ürkek yüreklerle tanrıya yakarmak kadar zor
bağışlanmak
ölmek kadar zor
şakakları çatlarcasına şafakta
elleri yalvarırcasına bulutlara kadar açmak