Sakladıkların Bir Kere Gülsün

Ne yağmurlar bıraktın bulutlarda
Sakladıkların bir kere gülsün
Ne çok intihar etti yoksulluğumuz
Aç çocuklarla dolu
Masamızın en uç kenarında
Bende senin kadar oldum desem
Sende benim kadar ölsen
Bir şey değişmez belki
Nefsimiz doyar yokluğumuzla beraber
Hiç bir şey esirgemez eserken rüzgâr
Olmayan gözlerle karşında duruken
Ne sen bakarsın bana suskunluğunla
Ne de ben geçerim yokluğunun önünden