Şaklaban Şiiri - İbrahim Yay

Hayatımın özlemini çekiyorum..
Benden başka herkes yaşıyor beni.
Güldürüyorum, eğlendiriyorum,
Kimse bana karşı değil ben gibi.

Deniz gökyüzünden daha mavi,
Asıl atmosferi görmediğimizden.
Yeşillikler kaplamış etrafımızı ulvi,
Rüzgarda, sallandıkça sallanan...

Keyfim keyfince geziyor uzaklarda,
Benden bihaber olan tek parçam.
Kontrol etmeye çalışıyorum içimde,
Tutamıyorum, keşke olsa manevi kancam.

Geriye benden hiçbir şey kalmayacak...
Eriyor gibi hissederken belki sahiden...
Gerçekten yok oluşa doğru ilerleyecek,
Son kalan mutlak hayat parçalarım...