Hiç ummadığın anda doğacak güneş.
Düşlerini yutan koyu karanlık,eteklerini öpüp çekilecek.
Seninse içinde küçücük korku,Gece sırlarını söyler mi,
Semesına yazdırır mı, büyük iç çekişmelerini?
İşte herşey ortada, aydınlık.
Artık kendimi saklayacağım karanlık yok,
Bronzlaşacağım ay ışığı da...
Bu aydınlık beni parçalıyor hücrelerim saydamlaştı.
Bruthus'un bıçağını mı aldın 'ey gece',
Neredesin hiç yoklukta mı?
Kayıt Tarihi : 24.2.2005 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!