Sakızlık Şiiri - Gülhan Özkara

Türk dilinin bir dehası da
Bir şeye hususiyetiyle ilgili
Bir isim vermektir
Çoğu kerre
Antep fıstığının yabanisi
Bu ‘sakızlık’ denen çalı
Ağaç da olur tabii
Meydan okur yüzyıllara
Ama ben neden
Sakızlık dendiğini anlatıyorum
Menengiç de diyorlar hani
Bütün Akdeniz’in kenarı
Ta dağlara kadar
Küçük bir tombak
Kızarır hani
Kahvesini yapıyorlar kavrulmuşunun
Bayağı iyidir
Ama niçin sakızlık demişler
Daha yeni anladım
Bugün itibariyle yani
Kızarmış salkımından
Bir çıtıf aldım
Yedim bir bir
Bir tadı kokusu yok tohumların
Sen menengici yediğimde
Yapış yapış oldu
Parmaklarımın ucu
Aslında çocukkan de yedim
Dikkat etmemişim o zamanlar
Artık niye ‘sakızlık’ dediğini
Biliyorum milletin
Sakızlandırıyor çünkü
-lık eki deyip geçmeyeceksin
-lik, -luk, -lük ile beraber
Tek başına bir alemdir
Beşlik’ten onluğa
Kapsalık’tan yetesilik’e
Dağlık’tan düzlüğe kadar
Bir de ‘umsuluk’ var
Umduğu halde bir şey verilmeyene
‘Umsuluk oldu’ denir
Bir defa her ağacın
Bağı bahçesi dağı
Bununla anlatılır
Cevizlik, dutluk, harlık
Kestanelik, yenidünyalık, murtluk
Çamlık, meşelik, zeytinlik
Dikenlik Yoncalık çalılık
Hayıtlık incirlik narlık
Böğürtlenlik çimenlik kavaklık
Hatta çiçekler bile
Nergislik’ten Güllük’e..
Bunlar saltanatı sonsuz ekleridir
Büyük Türkçe’nin
Tadımlık’tan doyumluğa
Darlıktan bolluğa kadar
11 Haziran 2014