O sakız ağacıydı,
asırları tüketmişti olduğu yerde.
Dostları vardı yanı başında.
Her zaman,
bir konuşacağı dost.
komşuydu konuşurdu belki de usulca sessizce.
Bizi de tanıştırırdı bazen o,
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
