Sakız Ağacı Şiiri - Selim Ayan

Zihnimde dev kayalar gibi duran iki kelime

kar ya da yağmur yağsa kime ne

durduğum yer ışığı yanmayan köhne virane

çaresiz ama sessiz haykırışım göğsümü yırtıyor

bir duvar diziliyor hızlıca önüme

ipe dizilen hücreler vücut buluyor sessizce

zayıf bir kız, seni uyandıran ne?

Bir çam kozalağı var elinde, dört mevsim yaprağını dökmeyen

umut tohumu diğer elinde

senin gibi bu tohumlar denize tutkun, rengine aşıktır

sığ yerde de tutunur kayalıklarda da

yeter ki güneşi görsün, uyansın her sabah

gezinirken rüyamda gördüğüm o kız, o sensin

seni ne çok bekledim bilemezsin

tam da bu sahil kenarında, çıplak ayaklarım serin sularda

artık gözlerinden kaybolacağım kadar yakınım da sana

ne virane var ortada ne kar ne de yağmur

kokusu nefesime değiyor

mutluluktan süzülen tuzlu bir damla

tanışmadığım sana yazdığım satırları suluyor

sakız ağacı kök saldı, filizleniyor

iki kelime bıraktım yanına

seni bekliyor...