Sakız Ağacı Şiiri - Naime Özeren

SAKIZ AĞACI

Sende kaldı masum çocuk gülüşlerim
Tomurcuk umutlarım, turkuaz hayallerim
En güzel ebruli düşlerim
Sende kaldı mimoza kokulu baharlar
Yosun ve deniz kokan yazlar
Artık bütün mevsimler güz
Bende sadece
Uludağ’ ın zirvesine çıkarken
Kabanımda sakladığım sıcaklığın var…

Alışkanlık işte…
Nerede olursan ol
Yine hep seninle yürüyorum sahilde
Hani denizi öpen o sakız ağacı var ya
Tam da oraya gelince,
Elimde değil, içim sızlıyor ince ince
Kurusa da tuzlu suya değen dalları
Vazgeçmiyor sevdasından bir türlü
Sevince benim gibi seviyor
Ölesiye…
Sahi diyorum:
Bir de öpüşlerim kalmıştı sende
Bazen sıcak, bazen yumuşak
Ama hep sevda dolu ve çokça acemice
Sakın geriye vermeye yeltenme
Verdiğim hiçbir şeyi almadım bir daha ömrümce…

Naime ÖZEREN