Şakiro Şiiri - Ümit Dede

Bükülüp kalmışım.
Dirseklerim pencere mermerinde, yüzüm avuçlarımda.
Çam kokusu soluyorum sağımdaki dev bir ormandan.
Pürdikkat kesilmiş, sabahları resitalleri ile beni uyandıran
serçeler.
Saygıdan olsa gerek, bağırmıyor kargalar.
Ve gökyüzünün mavisinden gelen asil martılarla dinliyoruz
Dengbej Şakiro’nun o unutulmaz sesini.
Tüylerimiz diken diken…
Tüm evrene adeta haykırıyor yakarışları.
Odamda yankılanırken çokça düşündürüyor sözleri.
Öyle acıklıdır ki hikâyeleri, taaa Serengeti’den duyuluyor.
Koca yürekli bir aslana sataşmak ister nefret dolu sırtlanlar.
Tabii ki korkutur bu sırtlanları, ruhtan taşıyor gene
hikâyeleri.