Bir hayal şehir kurdum sahil kenarında
İnsanları ürkek ve de sesiz
Karanlıklar çöktü çökecek
Maviliğini yitirmek üzeredir deniz
Kartallar göç etmiş, çakallar kol geziyor
Kapalıdır gönül kapım, kaybettim anahtarını
Başucumda bir ustura keskinliğinde hatıralar;
Yarım kalmış mektuplar,
Devamı olmayan satırlar…
Hiçbir şey beni teselli etmiyor şimdi
Şekeri elinden alınmış çocuk gibiyim
Kimliğimi sende unuttum
Künyemi sende bıraktım
Adım ne bilmiyorum
Düşlerimi karanlık geceler yuttu
Gençliğim,on yedi yaşımı…
Beni nasıl uyuttun? !
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!