01 agustos 1974 tarihinde Tekirdag'in Malkara ilcesinde dogdum. Ilk ve ortaokulu Malkara'da, liseyi Istanbul'da tamamladim. Ardinda YTU Mimarlik Bolumunde okudum. Siiri seviyorum. Yillar sonra siirlerimi bu sitede paylasiyorum. Umarim seversiniz. Yasasin siir...
Sa(k) ir
Muhteşem bir belirsizliğin ortasında
ya da bir an önce gidecekmiş gibi duran dere kenarında
tanımıyordum ama bildiğim bütün sorulardan zordun
yaşadığım hayatın kendisinden daha kolay
kimi zaman florancenightingale saklanırdı tavırlarında
kimi zaman Midnight in the Garden of Good and Evil
Baştan başa dolaşsam dünyanın yarısını
sen muhtemelen diğer yarısındasındır
aramıycam artık seni unuttum gitti
gelmesin istemem o cin
sormasın 3 dileğimi
üçe kadar saymayı bilmeseydim de olurdu
kıştan sonra ilkbaharın geldiğini
yazların sıcak ve kurak, kışların buruk ve yağışlı olduğunu bilmeseydim
sobaya dokunduğumda canımın yanacağını öğrenmek istemezdim mesela
kerrat cetvelini ezberlemek istemezdim
6 kere 6, 36 olmazdı sonra
Adını bilmediğim bir adam sevdim
çocuk düşlerimin tam başında
ne şiir okumak için hevesi vardı
ne şarkılar için yürekli sesi
Adam bile değildi aslında...
Gülmek; sessiz anlarda gürültü yapma isteğidir en çok
en keyifli anlarda insanın müzik ihtiyacını karşılar; ağıt
ölmek; bir kaçıştır yalnızca
ne gidebildiğin yere kadar gitmek
ne kalabilmek sonsuza
kusursuza yakındı ama kusur etmeye yatkındı
(bütün sıradanlığıyla bilseniz ne kadar da farklıydı)
kalabalıktı kendi, çoktu, istese çoğalırdı
öldüğünde yanında bir tek ''yaşama arzusu'' vardı,
son şiirinin adı hayat oldu
ilk dize ''katilimdir hayat,
şarkılar, şiirler, şehveti fazla kaçmış revani tatlısı
dudağı şerbet, yanağı gülşen kokardı, yardı, yamandı
yan dese kainat küçük bir cehenneme yanardı
dünden gelmişse de yarına aitti, bugünden artardı
pembeydi teni, bazen ebruli, gözleri kan çanağı
ayva tüyüydü talihim, erguvan gibi göğsümden sarkardı
babam öldü, 18 yaşımda
bir ocak akşamı dokundum
hastane morgunda
soğuktu, donmuştu babam
ağlamak istedim, gözyaşlarım kayıp
oysa hep sıcaktı o, gördüğüm en kara kışta
en iyi arkadaşım, benim
hiç terk etmiycem kendimi
leyla da ben, mecnun da ben
gerekirse kendim için geçicem çölleri
bak işte, buldum bi dağ,
deliyorum
A1./En görkemli şiirini yazmıştı kader / aşk sende tüm duyguları eledi, astı kendini gözünün merceğine
ölmüştün;
bir vedanın h/içli şiirini yazıyordum ardından- ağlamaklı
tahta oymalı bir kapı aralanıyordu uzaklarda/yeni bir başlangıç için
bir kuş yara izleriyle doğuyordu gökyüzünde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!