Sakınırım ben Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Alemin aptalı benmişim meğer!
Yiyip içerken de sakınırım ben.
Özü, anlamayan boynunu eğer,
Böyle kölelikten yakınırım ben.

Herkese haddini bildiren felek!
Bana niçin sormaz? Ne arzu, dilek.
Ruhu temizlenen sanki bir melek,
Melek görmek için bakınırım ben.

Saflık, aptallığım kinayedendir,
İyiyi saf görmek acep nedendir?
İnsan denen varlık gelip gidendir,
Yolcu künyesini takınırım ben.

İyi niyet taşır mazlum yüreğim,
Bunun için varım, budur gereğim.
İkram farz olmuştur balım böreğim
Böyle yazar böyle okunurum ben.

Herşey bu dünyada ekip biçmekte
Durmuş oğlu kökten yine bitmekte.
Gördüm, gelenlerde geçip gitmekte
İşte bu gerçeğe dokunurum ben.