Sakıncalı Şiiri - Ersen Gültepe

Eskiden seyirci koltuğunda izlerdim.
Şimdi başrolünde ben varım,
Sahne sandığımdan da tozlu,
Toz penbe oyun havasındayım.

Gün gelecek coğrafyaları değişecek,
Perde inince arkasında yüzleşecekler,
Hep acımı olacak ? değil tabi,
Önüne geçilemeyecek, gidecekler.

Umutları yok onların,
Kaderleri çizilmiş,
Kelepçeleri takılmış bileklerine,
Oraya şuradan gidilirmiş...

Çok değişken, çok kararsız,
İşte ben ve benim gibiler.
Sanki tüm duyguları alınmış,
Hiç bir şey hissetmeyen.

Bende onları gittiği yeremi gitsem ?
Sakıncalı bu fikir, sana gelmesem.
Eve gitsem de gerimi gitmesem?
Ya da çığlara bıraksam, boşversem kendimi.

Yapabildiklerim bu kadar değil,
Ama engelleyen sadece gururda değil,
Kapalı kutu, penceresiz ev,
Zamansız giden benim gene, sen değil...