Sakın Uyanma Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir çocuk yürür içimde,
Ayakları çıplak, ama yıldızlara basar.
Gözlerinde,
Henüz kirlenmemiş bir zamanın ışığı.

Adını bilmediğim bir oyun oynar bana,
Kuralları yoktur,
Ama her kaybedişte bir hakikat kazanılır.

Bir taşın altında sakladığı düş,
Bir yaprağın kıvrımında unuttuğu tebessüm —
Hepsi,
Benim en eski halime fısıldar.

Ey çocuk,
Senin sessizliğin bir dua gibi yükselir.
Ve ben,
O duanın yankısında kendime dönerim.

Zaman,
Sana dokunmadan geçemez.
Çünkü sen,
Zamanın değil,
Zamanı durduran bir bakışsın.

Bir gün,
Seninle aynı rüyada buluşursak,
Sakın uyanma.
Çünkü o rüya,
Benim en gerçek halimdir.