Sakın sen geç kalma Şiiri - İhsan Turhan

Geldim gene yoksun
Sensizlik ve hatıraların var odada
Giderken boşaltmayı unuttuğun küllük
İçinde izmaritler, dudaklarından izler
Dökmedim, dökemedim!
Kapatmayı unuttuğun radyo
Çalan hüzünlü melodiler.
İki sene oldu,
Kapatmadım, kapatamadım!

Ceketimi astım
Solmaya yüz tutmuş ceketinin yanına
Lakin sensizlik hala omuzlarımda
Yorgunum, çok yorgun
Öylece çöktüm, resminin karşısındaki koltuğa
Yaktım bir sigara, sensizliği çektim ciğerlerime
Ve küllüğe uzandığım da,
Gene sen çıktın karşıma,
Gene yokluğun çıktı karşıma

Anlaşıldı
Gece gene, taksim yapacaktı
Yokluğunun eşliğinde, hüzün makamında
Fırtına öncesi sessizliğin belirdiği anda
Açık olan penceremden
Bir şey düştü odama, irkildim!
Önce, yerde beliren
Kan damlasına düştü gözlerim
Sonra da yerde yatan yaralı kuşa
Titriyordu garibim, tıpkı benim gibi
Korkuyordu zavallım, tıpkı benim gibi
Yaralanmıştı bir yerinden, tıpkı benim gibi

Kıpırdamadan öylece yatıyordu yerde
Elime almak için uzandım
Titredi yüreğim, geç kalmıştım
Garibimin gözlerine, inmişti perde

İki damla yaş düştü gözlerimden
Karıştı biçarenin yerdeki kanına
Baktığımda, ürperdim ne kadar benziyordu bana
Fısıldadım kendi kendime ve dedim ki
“Sakın sen geç kalma”