Sakın Kızma Bana Çocuk... Şiiri - Emel M ...

Bahçem çoraklaşmış, dikenler sarmış
Ot bile bitmez olmuştu.
Ben o çorak, o ot bitmez bahçede
Gül yetiştirmeyi denedim.
Becerdim de!
Gülüme Çiğdem dedim.
Kızlarımdan ikincisiydi Mavişim.
Gözlerinden aldım boncuk dedim adına.
Küçük yaşında sorumluluklar yükledim.
Ezilir mi diye hiç düşünemedim.
Ekmeğini kazandım alın terimle.
Helâlinden kazandım, helâl yedirdim.
Vitrinden değil pazardan giydirdim.
Ona dürüst yaşamayı,
En önemlisi onurlu olmayı öğrettim.
Büyüdü çok çabuk
Boncuk yaşamadı çocukluk!
Hem çalıştı, hem okudu.
Hayatı zorluklardan zordu!
Tamam deyince yirmi yaşına
Hedeflerini belirledi kendi başına
Yazdı onları bir bir kağıda
Kendini kilitledi başarıya
Ve başı dimdik yukarıya!
Şimdi şevkle, iştiyakla,
Koşuyor hayat yokuşunda,
Başarıdan başarıya.
Bunları da gördüm ya,
Ne mutlu bana!
Anayım ben ana.
Mutluyum, gururluyum.
Bir gonca gül yetiştirmenin
Onurundayım.
Sakın kızma bana çocuk,
Yaşatamadım diye sana
Çocukluk!
İmkanlarım olsaydı yıldızları
Sererdim halı diye ayaklarına.
Dualarım seninle,
Eresin muradına
Ve bahttın açık olsun!