Sakın Kirpiğini İncitme

Karşındayım
ağaçlar usulca toplarken
dallarını karanlıktan
gökyüzü
kuş kanatlarıyla aralanıyor
düşlerden silkiniyor çiçekler
şarkılar dudaklarda birazdan
güneş doğdu doğacak
yeniden depreşecek yaşam
yağmurdan çıkmış gibi ıslak
senin kirpiğinin ucunda…

Karşındayım
ayaklarım yerden kesik
başım bulutlarda
arkamda bütün acun
sen böyle uzun uzun süzerken
sabahın esrikliğiyle beni
kirpiğinin ucundan…

İsterdim hep böyle asılı kalsın
geri kalan günüm / bütün ömrüm
kitaplarım, bir de şiirlerimle
başka neyim var ki? /kuzum/
senin kirpiğinin ucunda
o tek damla yaş gibi;
tuzu
benim gönlümde…

Sakın kirpiğini incitme
güneş doğarken yüzünde...

1 Mart 2011